De reconstructie van een dinosaurusskelet zoals dat in musea te bewonderen is, vereiste zeer belangrijk werk van verschillende specialisten.

Dit gebeurde in fasen: fossiele ontdekkingen, actualisering, onderzoek, reconstructie …

Als zodanig werken paleontologen samen met geologen, steengroeve werkers, biologen en kunstenaars.

Dinosaurusresten worden alleen gevonden in rotsen uit het Mesozoïcum en het is vaak ook nodig om een ​​skelet te detecteren.

Opgraving van fossielen Wanneer een fossiel is gesignaleerd, gebruiken onderzoekers eerst borstels en schoppen om de aarde en bros gesteente te verwijderen, soms door de argillieten te besproeien of met jackhammers en het explosief in het geval van rotsen heel moeilijk.
Paleontologen vergeten niet de exacte positie van de ontdekte botten te tekenen en te lokaliseren om de reconstructie aanzienlijk te vergemakkelijken.

De aldus gewonnen fossielen worden verpakt in stukjes canvas en in gips gedompeld papier, om ze zoveel mogelijk te bewaren.

Aangekomen in het laboratorium, zullen de fossielen die soms nog in de rots zijn ingebed, worden vrijgegeven. Deze fase wordt voorbereiding genoemd en kan meerdere jaren duren. In feite moeten verschillende instrumenten en methoden worden gebruikt, afhankelijk van de hardheid van het gesteente en de voortgang: zaag, wolfraamnaalden, persluchtpennen, azijnzuur.

Zodra dit nauwgezette en delicate werk is gedaan, moet je de puzzel in elkaar zetten terwijl je de botten beschermt die zijn bedekt met een beschermende laag.

Uiteindelijk worden de skeletten van dinosauriërs in expressieve houdingen en in decoraties uit het Mesozoïcum gemonteerd om hun gebruiken op te sporen.